چرخه زندگی موز یک چرخه رنگارنگ است - با یک سبز عمیق شروع می شود ، به یک زرد خوشمزه تغییر می کند و (اگر قبلاً خورده نشده باشد) به رنگ قهوه ای نامطبوع پایان می یابد. اما چه عواملی باعث این تغییر رنگ می شود و چه عواملی باعث می شود که موز از رنگ سبز تا سمت تاریک عبور کند؟ همانطور که مشخص شد ، موز برای منافع خود کمی گازدار است.
موز مانند اکثر میوه ها با هورمون منتقل شده در هوا به نام اتیلن که به علامت گذاری فرآیند رسیدن کمک می کند. میوه ای که رشد نکرده ، سفت است ، اسیدی تر از آن است که شیرین باشد و به دلیل وجود کلروفیل ، مولکولی که در گیاهان یافت می شود و در فتوسنتز مهم است ، رنگ آن مایل به سبز است. وقتی میوه ای با گاز اتیلن تماس پیدا می کند ، اسیدهای میوه شروع به تجزیه می کنند ، نرمتر می شوند و رنگدانه های کلروفیل سبز شکسته و جایگزین می شوند - در مورد موز ، با رنگ زرد. از بین رفتن طعم اسیدی و فضای داخلی سفت شده به معنای میوه ای شیرین تر ، جذاب تر و عالی تر است - مناسب برای خوردن!
با این حال ، بر خلاف بیشتر میوه ها ، که هنگام رسیدن تنها مقدار کمی اتیلن تولید می کنند ، موز مقدار زیادی تولید می کند. اگرچه یک موز در ابتدای فرآیند رسیدن ممکن است شیرین شود و زرد شود ، اما در نهایت با تولید بیش از حد اتیلن خود بیش از حد مصرف می شود. مقادیر زیاد اتیلن باعث می شود که رنگدانه های زرد موجود در موز در فرآیندی به نام قهوه ای شدن آنزیمی ، به لکه های مشخص قهوه ای تبدیل شوند. این فرآیند قهوه ای شدن طبیعی هنگام کبودی میوه ها نیز مشاهده می شود. یک موز آسیب دیده یا کبود شده حتی بیشتر از میزان آسیب دیده ، اتیلن تولید می کند ، سریعتر رسیدن (و قهوه ای) می شود. به نظر می رسد مادربزرگ شما درست گفته است - یک موز سبز که در یک کیسه کاغذی قرار می گیرد ، به دلیل گیر افتادن تمام اتیلن موجود در داخل ، سریعتر خواهد رسید. اما اگر این میوه بیش از حد در معرض گاز خود قرار داشته باشد ، تا رسیدن به پوسیدگی خودش رسیده می شود.
موز مانند اکثر میوه ها با هورمون منتقل شده در هوا به نام اتیلن که به علامت گذاری فرآیند رسیدن کمک می کند. میوه ای که رشد نکرده ، سفت است ، اسیدی تر از آن است که شیرین باشد و به دلیل وجود کلروفیل ، مولکولی که در گیاهان یافت می شود و در فتوسنتز مهم است ، رنگ آن مایل به سبز است. وقتی میوه ای با گاز اتیلن تماس پیدا می کند ، اسیدهای میوه شروع به تجزیه می کنند ، نرمتر می شوند و رنگدانه های کلروفیل سبز شکسته و جایگزین می شوند - در مورد موز ، با رنگ زرد. از بین رفتن طعم اسیدی و فضای داخلی سفت شده به معنای میوه ای شیرین تر ، جذاب تر و عالی تر است - مناسب برای خوردن!
با این حال ، بر خلاف بیشتر میوه ها ، که هنگام رسیدن تنها مقدار کمی اتیلن تولید می کنند ، موز مقدار زیادی تولید می کند. اگرچه یک موز در ابتدای فرآیند رسیدن ممکن است شیرین شود و زرد شود ، اما در نهایت با تولید بیش از حد اتیلن خود بیش از حد مصرف می شود. مقادیر زیاد اتیلن باعث می شود که رنگدانه های زرد موجود در موز در فرآیندی به نام قهوه ای شدن آنزیمی ، به لکه های مشخص قهوه ای تبدیل شوند. این فرآیند قهوه ای شدن طبیعی هنگام کبودی میوه ها نیز مشاهده می شود. یک موز آسیب دیده یا کبود شده حتی بیشتر از میزان آسیب دیده ، اتیلن تولید می کند ، سریعتر رسیدن (و قهوه ای) می شود. به نظر می رسد مادربزرگ شما درست گفته است - یک موز سبز که در یک کیسه کاغذی قرار می گیرد ، به دلیل گیر افتادن تمام اتیلن موجود در داخل ، سریعتر خواهد رسید. اما اگر این میوه بیش از حد در معرض گاز خود قرار داشته باشد ، تا رسیدن به پوسیدگی خودش رسیده می شود.
